بازتوانی بعد از جراحی رباط ACL

یکی از متداول‌ترین آسیب دیدگی‌ها در میان ورزشکاران، پارگی رباط صلیبی زانو است، که تحقیقات بسیار زیادی درباره‌ی مراحل درمان و پیشگیری آن صورت گرفته است.

محققان با بررسی چند نوع مختلف از تمرینات، مشخص کردند که چه نرمش‌هایی برای دوره بعد از جراحی ACL مناسب است. درمان پارگی رباط صلیبی از طریق جراحی، هرچند به ترمیم قطعی این رباط می‌انجامد، اما دوره نقاهت از این آسیب با فیزیوتراپی سنگین توام است.

تحقیقاتی راجع به انتخاب تمریناتی که عضلات عقب ران و عضلات نیمه تاندونی را قوی می‌کنند انجام شده است این تمرینات برای بهبودی آسیب دیدگی‌ها در ناحیه رباط صلیبی قدامی (ACL) است.

هر ساله بیش از 200 هزار نفر به این مشکل دچار می‌شوند. 60 درصد آسیب دیدگی‌ها در این ناحیه به دلیل حرکات کاهش دهنده شتاب، تغییرات مسیر و فرود در پرش است. یکی از نکات بسیار خطرناک این است که حدود 35 درصد از آسیب‌ها بعد از ترمیم ACL دوباره اتفاق می‌افتد.

به علاوه ورزشکارانی که حرکات ورزشی با احتمال زیاد آسیب دیدگی‌ ACL را انجام می‌دهد، 10 بار بیشتر به این مصدومیت دچار می‌شوند. بنابراین باید تلاش‌های بیشتری برای بهبودی بهتر ACL انجام داد.

انتخاب نرمش‌های بهبودی ACL بسیار مهم است. نباید عضلات عقبی ران را از یاد برد، زیرا این عضلات نقش مهمی در کارایی ACL ایفا و چرخش‌های خارجی زانو را محدود می‌کنند، همچنین به ثبات این مفصل کمک می‌کنند.

همچنین باید عضلات چهار سر ران که زانو را می‌کشند نیز قوی شوند. با این وجود، فعالیت شدید عضلات عقبی ران و عضلات چهار سر ران باعث ساییدگی ACL می‌شود.

گروهی از محققان آمریکایی در مطالعات خود به بررسی فعالیت همزمان عضلات عقبی و چهار سر ران پرداختند. این فعالیت شامل چند تمرین با حرکات جنبشی بسته بود (عضو حرکتی آزادانه حرکت نمی‌کند). در حقیقت، تحقیقات مختلف نشان داده‌اند که این نوع حرکات باعث فشرده شدن سطح مفضل می‌شود و از جابجایی آن به جلو و عقب جلوگیری می‌کند. بالعکس تمرینات جنبشی باز (عضو حرکتی آزادانه حرکت می‌کند) مشکلات در ناحیه ACL را افزایش می‌دهد.